Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

 

 

<Σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη Δημήτριο, έγραψε (26/09/1972): «Παναγιώτατε δέσποτα! Ως είναι γνωστόν, ο υποφαινόμενος, ως και δύο έτεροι Ιεράρχαι της Βορείου Ελλάδος, ηναγκάσθημεν μετά πολλής θλίψεως και οδύνης δια λόγους συνειδήσεως να διακόψωμεν το μνημόσυνον του προκατόχου υμών πατριάρχου Αθηναγόρου…».>.

Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΘΕΜΑ: Η αδιάκριτη αμαύρωση της ομορφιάς των ιερών Κανόνων (και του 15ου ιερού Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου)

(Με αφορμή την ομιλία* του π. Πέτρου Χιρς στην Κύπρο 16/8/2024)

 

«Ναί! ὁ Λαός! ὁ λαὸς στὸ προσκήνιο! Στὸν ἀγῶνα τὸν ἱερὸ ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ ὁ λαὸς μας γιὰ νὰ κινηθῇ σὲ μία ἱερὴ σταυροφορία ὑπὲρ τῆς ἀνορθώσεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, πρέπει νὰ διαφωτισθῇ πλήρως. Ἀλλ' ἐδῶ ἀκούεται φωνὴ σοβαρή: Συμφέρει σήμερα, σὲ ἡμέρες χαλεπές, νὰ ἐκτεθοῦν ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ὅλα τὰ κακῶς κείμενα; Ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν ἀντίρρηση αὐτή, ἡ ὁποία ζητεῖ νὰ χαλαρώσῃ τὴν ὁρμὴ πρὸς καθαρῶς ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ δράση, ἐκπηδᾶ ἕνα πελώριο ἐρώτημα. Τὸ θέτουμε ἐνώπιόν σας ὠμό: Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες! Ἐκλέξτε ἕνα ἀπὸ τὰ δύο: Ἐπιφύλαξη ἢ παρρησία; Συγκάλυψη ἢ ἀποκάλυψη; Σιγὴ ἢ ἔλεγχος; Χειμερία νάρκη ἢ ἐπανάσταση ἠθικὴ, στηριζόμενη στοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας;

Ἰδοὺ τὸ ἐρώτημα, τὸ ἕνα ἐρώτημα ὑπὸ μορφὴν πολλῶν ἐρωτημάτων!» [1].

 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Ακούσαμε τη φωνή του π. Αυγουστίνου Καντιώτη. Μία φωνή που ξεπηδά (πριν 74 χρόνια) μέσα από το βιβλίο «Ελεύθερα και ζώσα Εκκλησία». Μία φωνή που με μεγάλη ακρίβεια εκφράζει «τὸν πόνο τῆς εὐσεβοῦς μερίδας τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας γιὰ τὰ κακῶς κείμενα στήν Ἐκκλησία μας» [1].

Αν ο Ισημερινός χωρίζει νοητώς τη γη σε δύο ημισφαίρια ο παρακάτω λόγος, πάλι του π. Αυγουστίνου, χωρίζει και ξεχωρίζει με ακρίβεια εκείνους που είναι μέσα στην Εκκλησία, αλλά ευθύνονται για τα σκάνδαλα της Εκκλησίας. Αυτούς δηλαδή που ονομάζουν το σκότος φως και το φως σκότος. Από εκείνους που ανήκουν στην «ευσεβή μερίδα» της ελληνικής κοινωνίας (από εκείνους τους «συμπαθείς (ανθρώπους που) παρ' όλην την άγνοιαν που έχουν, έχουν ζήλον και φόβον Θεού.»(π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος) [2], από εκείνα τα «εκλεκτά πρόσωπα - που έχουν συνείδηση γεμάτη φόβο» (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος) [3]) και σε κάποια επικαιροποιημένη μορφή  από εκείνα τα πρόσωπα που «παρ' όλην την άγνοιαν που έχουν εις το ζήτημα της αποτειχίσεως, έχουν ζήλον και φόβον Θεού»…

ΜΙΑ ΕΜΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ... Εδώ είναι το φοβερότερο, φοβερότερο!

 

ΣΧΟΛΙΟ:

Αδελφοί και πατέρες, ακούσαμε τον π. Πέτρο Χιρς να λέγει τα παρακάτω λόγια (με καθολικό τρόπο, δηλαδή πουθενά δεν βάζει το "υπάρχουν και εξαιρέσεις", εννοείται εκτός των ορίων της μερίδος των "εκ δεξιών", όπως εκείνος ονομάζει τους ζηλωτές χωρίς επίγνωση). 

Ιδού τα λόγια του:

 «Εδώ είναι το φοβερότερο, φοβερότερο! Αρνούνται την αγιότητα των αγιοτέρων των ημερών μας. Αθετούν τις αμέτρητες μαρτυρίες ουρανού και γης, και όλα αυτά χάρη του ενός κριτηρίου αγιότητος που κατ’ αυτούς υπερνικά κάθε άλλο! Ποια; Η ανάγκη αποφυγής, η ανάγκη διακοπής, αποχωρισμού ακόμα και προσυνοδικής καταδίκης ως προϋπόθεση για να γίνει ο Πιστός κατοικητήριο του Θεού, δηλαδή ‘άγιος δεν υπάρχει περίπτωση [να γίνεις] αν δεν κόβεις κοινωνία και φεύγεις’.  Αυτά είναι τα κριτήρια των από δεξιών πειρασμό. Άρα όσοι έμειναν χωρίς να διακόψουν την μνημόνευση, την κοινωνία, αποκλείεται να είναι άγιοι, άρα ο άγιος Παΐσιος, ο άγιος Πορφύριος, ο άγιος Ιάκωβος, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο μεγάλος καταπολεμιστής του Οικουμενισμού, [όλοι αυτοί] δεν μπορούν να είναι άγιοι, γιατί το παν, το πρώτο κριτήριο της αγιότητος είναι: Κόβεις-φεύγεις-δεν έχεις κοινωνία. Αυτά λένε οι εκ δεξιά και φαίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο στους «καρπούς», ότι δεν βαδίζουν τη βασιλική οδό των Πατέρων. (52:45)»!

ΙΔΟΥ ΜΙΑ (ΠΡΩΤΗ) ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Δύο αληθινές ιστορίες. (Ανοιχτή επιστολή-ενημέρωση προς τον ορθόδοξο λαό της επαρχίας Εορδαίας / 25 Αυγ 2017)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Ἡ ἑνότητα τῶν ἄκρων, Φυλετισμοῦ, Ζηλωτισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἡ Πατερικὴ Ρήση, ‘τὸ καλὸν οὐκ ἔστι καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται’»

 

 

π. Πέτρος Χιρς: «Ἡ ἑνότητα τῶν ἄκρων, Φυλετισμοῦ, Ζηλωτισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἡ Πατερικὴ Ρήση, ‘τὸ καλὸν οὐκ ἔστι καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται’»

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

(6:50)

«Το τρίτο μεταξύ των άκρων που ταυτίζονται στο τέλος πνευματικά (ενν. με τον οικουμενισμό και τον φυλετισμό) είναι ο ζηλωτισμός, δηλαδή τον εκ δεξιών πειρασμό που έρχεται, και έχουμε 100 χρόνια περίπου που ξεκίνησε όλος αυτός ο πειρασμός, ο ζηλωτισμός που λέει ότι, για κάποια θέματα πολύ σοβαρά και σημαντικά θέματα εκκλησιαστικά η σωστή αντίδραση είναι να κόψουμε μνημόνευση των αρχιερέων και να δημιουργήσουμε παράλληλη Εκκλησία, να χωριστούμε από τους υπόλοιπους (ενν. εν Χριστώ αδελφούς), κτλ. Θα εξηγήσουμε στην συνέχεια.

-        ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

(26:56)

«Αυτά είναι όλα πολύ-πολύ ανθρώπινα, δεν είναι Αποκάλυψη. Και όσοι από μας τους Ορθοδόξους, τους καημένους τους ορθοδόξους έχουν πειστεί ή συμπορεύονται με αυτές τις αντιλήψεις είναι, βαδίζουν εκτός Εκκλησίας… Οι άνθρωποι πάνε στο ανάποδο ρεύμα απ’ αυτό προς τη σωτηρία του κόσμου και του ιδίου.»

Η ΔΩΡΕΑ Ο Ρ Γ Α Ν Ω Ν ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΗΔΑΛΙΟΥ

                                Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΗΔΑΛΙΟΥ

Θέμα α΄: Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος ευλογεί

«Η άγνοια των πατερικών χωρίων, η θεολογία, κι αυτό είναι το έγκλημα. Ποιος τα διάβασε αυτά πριν τολμήσει να γράψει περί μεταμοσχεύσεων;...» (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

 

              

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

έχοντας υπόψη α) ότι το Πηδάλιο της Εκκλησίας συμπεριλαμβάνει όλους του θείους Κανόνες (Αποστολικών, Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων, και όχι μόνο), β) ότι «Οι Θείοι Κανόνες υπέρ τους βασιλικούς νόμους ισχύουσιν», δηλαδή έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τους νόμους του κράτους, και γ) τη σχετική με το Πηδάλιο μαρτυρία του ορθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεοφύτου Ζ΄: «Επειδή η αυτοαλήθεια εστιν ο Χριστός και ο τη αληθεία αντιβαίνων άρα αυτώ τω Χριστώ αντιβαίνει · δια τούτο και ημείς καταχρέως μαρτυρόμεθα πάσαν την της Βίβλου ταύτης αλήθειαν, προς πληροφορίαν των αναγινωσκόντων» [1], προχωρούμε στην εξέταση του εν λόγω θέματος πιστεύοντας πως το μικρό αυτό δάνειο από το θησαυροφυλάκιο των ιερών Κανόνων θα αποδώσει το αναμενόμενο κέρδος που είναι τόσο η θεραπεία, όσο και δοξολογία. Η θεραπεία της μεγάλης αυτής πληγής που ο εχθρός κατάφερε να πετύχει στο σώμα της ανθρωπότητας αλλά και στο σώμα της Εκκλησίας Του και η δοξολογία του αληθινού ιατρού των ψυχών και των σωμάτων ημών, του αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του νικητή του θανάτου, Αυτού που «σηκώθηκε από το μνήμα και έγινε οδηγός των κεκοιμημένων».

«Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.» (Κατηχητικὸς λόγος εἰς τὸ ἅγιον πάσχα)

                Αναφέραμε ότι για τον πιστό άνθρωπο οι νόμοι μιας κοινωνίας είναι πιο κάτω από τους Θείους Κανόνες της Εκκλησίας γιατί οι δεύτεροι εναρμονίζονται με το θέλημα του Θεού και με τις εντολές Του.  Ως Θέλημα του Θεού εννοούμε την ελευθερία του ανθρώπου και μαζί την αναζήτηση της Αλήθειας, σύμφωνα με το «Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιωάν. η΄ 32), και ως εντολές, τους μικρούς εκείνους περιορισμούς που πάντοτε θέτει ο Νομοθέτης προκειμένω ο άνθρωπος να αποδεικνύει υπακοή και σεβασμό στον Δημιουργό Θεό.  Και τότε ο Θεός ευλογεί.