Νίκος Λυγερός: Από τη Βόρεια Κύπρο στην Άνω Μακεδονία

Νίκος Λυγερός: Από τη Βόρεια Κύπρο στην Άνω Μακεδονία

Ενώ όλοι μας στην Ελλάδα και στην Κύπρο μιλούμε για Κατεχόμενα στην Κύπρο και δεν αποδεχόμαστε την έκφραση Βόρεια Κύπρο διότι είναι η επιλογή του κατοχικού καθεστώτος, το οποίο είναι παράνομο με τα δύο ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, μερικοί διπλωμάτες θέλουν να μας επιβάλουν ένα γεωγραφικό προσδιορισμό για τα Σκόπια χρησιμοποιώντας τον όρο Μακεδονία. Και το ερώτημα είναι πολύ απλό. Γιατί η χρήση της Βόρειας Κύπρου θεωρείται προδοτική για όλους και μερικοί μας εξηγούν ότι το ανάλογο για τα Σκόπια δεν είναι προβληματικό κι ότι μάλιστα αποτελεί ακόμα και επιτυχία εκ μέρους της εξωτερικής μας διπλωματίας;

"(...)όταν ο Αχιεπίσκοπος Κύπρου έβαζε υπογραφές και για όσους δεν δέχτηκαν και δεν υπέγραψαν τα κείμενα...)

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξυμνεί την Σύνοδο του Κολυμπαρίου με έκδοση Τόμου

Φανάρι και Μόσχα διαγωνίζονται ποιος θα αγκαλιάσει περισσότερο το Βατικανό: Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξυμνεί την Σύνοδο του Κολυμπαρίου και επιτίθεται στους αντιδρώντες

(Τονισμός: katanixis.gr) Κι ενώ η Ορθοδοξία διέρχεται μια από τις κρισιμότερες περιόδους της ιστορίας της, με το Φανάρι και την Μόσχα να διαγωνίζονται ποιος θα αγκαλιάσει περισσότερο το Βατικανό, την Βουλγαρική Εκκλησία να προσφέρει παράτυπα “μητρική αγκαλιά” στους σχισματικούς των Σκοπίων, το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα να γιγαντώνεται, το θέμα του Κατάρ να διχάζει ακόμη Ιεροσόλυμα & Αντιόχεια και ένα σωρό ακόμη ανοιχτά θέματα να τρέχουν , οι Φαναριώτες ευλογούν τα γένια τους για την Σύνοδο του Κολυμπαρίου.

Είναι προδότες όσοι παρακολουθούν τούτη την εποχή, στην τηλεόραση, τουρκοσειρές

Είναι προδότες όσοι παρακολουθούν τούτη την εποχή, στην τηλεόραση, τουρκοσειρές

 Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

«Δὲν τοῦ πάει Τοῦρκος τούτου τοῦ τόπου, ρὲ παιδιά, πῶς νὰ τὸ κάνουμε», ἔλεγε ὁ ποιητὴς Κώστας Μόντης, βλέποντας, μὲ νοτισμένα μάτια, τὴν ὡραία Ἀμμόχωστο, τὸν γενέθλιο τόπο του. Γιατί; διότι

«ἀπὸ ἐκεῖ πέρασε ἕνας ἄλλος λαὸς

ποὺ γέμισε πληγὲς τὸ χῶμα.

Βρῆκε ἐκκλησιὲς καὶ τὶς χάλασε.

Βρῆκε λιακωτὰ καὶ τὰ κούρσεψε.

Βρῆκε τὰ βήματα ἑνὸς πολιτισμοῦ

καὶ θέλει νὰ τὰ παραγράψει.

Καὶ χαλᾶ. Γιατί δὲν μπορεῖ νὰ κτίσει.

Καὶ ἱεροσυλεῖ. Γιατί δὲν μπορεῖ νὰ σεβαστεῖ.

Καὶ καταστρέφει. Γιατί δὲν μπορεῖ νὰ δημιουργήσει». («Ἀπ’ ἐδῶ πέρασαν ἐκεῖνοι», Ἄνθος Λυκαύγης. Κυπριακὸ Ἀνθολόγιο Ε´-´Στ’ Λευκωσία 1994, σελ. 195).

"Προσεύχομαι στην Εικόνα του Υιού μου για την Ελλάδα"

"Προσεύχομαι στην Εικόνα του Υιού μου για την Ελλάδα"

Πρόσφατα στο Εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου στη Καμάριζα Λαυρίου μπήκε μια μαυροφορεμένη γυναίκα να προσευχηθεί.

Η νεαρή γυναίκα προσευχόταν θερμά γονατιστή κάτω από την Εικόνα του Χριστού.

Πέρασαν δύο ώρες και η γυναίκα συνέχιζε να προσεύχεται. Ο γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης κουρασμένος περίμενε τη μαυροφορεμένη γυναίκα να τελειώσει την προσευχή της για να κλείσει την εκκλησία. Την πλησιάζει και της λέει κοπέλα μου είμαι κουρασμένος και σε περιμένω για να κλείσω, και η γυναίκα απαντάει:

"Προσεύχομαι στην Εικόνα του Υιού μου για την Ελλάδα γιατί θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση".

Νεκταρίου Ιερομονάχου Αιωνία η μνήμη

ΠΗΓΗ

«Ο την εαυτού μωρίαν ως σοφίαν υπολαμβάνων»! (Ωριγένης)

 

Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος

Με τι ασχολείσαι, άνθρωπε!!!

Είδηση του έτους 2018: Είδηση, η οποία ανακοινώνεται με πλήρη σοβαρότητα, όπως και πλήθος άλλων. Είδηση, η οποία έχει αποδέκτη τον «έξυπνο» ή τον «ξύπνιο» άνθρωπο του 21ου αιώνα. Του αιώνα του πολιτισμού, της επιστημονικής γνώσης, της υπέρβασης, της απελευθέρωσης από τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις! Είδηση, για το θέμα της οποίας εργάστηκαν, κοπίασαν, δαπάνησαν χρόνο και χρήμα, στελέχη πανεπιστημιακών ιδρυμάτων! (ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 1,1 εκατομμύρια γάμους!!!). Είδηση, «επιστημονική μελέτη» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Popular Economics», πιθανόν μεγάλης εμβέλειας! Είδηση, που την μεταφέρουν και στα δικά μας χωρικά ύδατα τα μέσα επικοινωνίας της Ελλάδος.

Είδηση σοβαρότατη!

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος – Το Ευαγγέλιον δεν είναι σε κάθε εποχή υπόθεση διαλεκτικής αλλά πίστεως και υπακοής.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 06/10 του 1996.

Σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί μου αδελφοί.

Και πάλι με την Χάρη και ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, συνεκεντρώθημεν εις τον οικείον μας τόπον, στον Ιερόν Ναόν του Αγίου Χαραλάμπους. Και εκείνο που πάντοτε μας συνάζει, είναι ο αιώνιος λόγος του Θεού.

Ο λόγος του Θεού, καταρχάς, ως το Δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Η ενυπόστατος σοφία του Θεού που ενηνθρώπησε και ήλθε εις τα ίδια, όπως λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ήλθε τόσο κοντά μας, όμοιος με εμάς, γενόμενος άνθρωπος. Αλλά και ο λόγος του Θεού, εκ δευτέρου, ως Ευαγγέλιον, ως ρήματα Χριστού, που έχουν πάντοτε την ζωήν την αιώνιον.

Είπε ο Κύριος, ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον,

Δεν έχει σχέση η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες

Άγιος Πορφύριος: “Δεν έχει σχέση η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες”

Και διάβολος υπάρχει και όλα όπως τα γράφει η Γραφή υπάρχουνε. Και διάβολος και κόλαση και όλα. Ο άνθρωπος έχει φτιάξει πολλούς θεούς, και οι θεοί είναι πάρα πολλοί. Ακόμη και αυτοί οι άσωτοι, οι άθεοι πιστεύουνε στον Θεό, όχι στον αληθινό, αλλά εις την σάρκα, εις τα πάθη, στην ύλη…, όλοι κάτι λατρεύουνε … 
Σ’ αυτό που λατρεύει κανείς σ’ αυτό δουλεύει. Δηλαδή είσαι πόρνος, είσαι άνθρωπος της σαρκός, δουλεύεις για την σάρκα, για την ύλη… Η αλήθεια είναι στην Ορθοδοξία… Υπάρχουν πολλά φώτα, που βλέπει κανείς και εντυπωσιάζεται, μα ένα είναι το φως το αληθινόν… αξίζει να λατρέψει κανείς τον μόνον αληθινόν Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν … Οι αλήθειες του Θεού, όπως τις έχει πει, από την αρχή, αυτές είναι. Δεν υπάρχουνε άλλες αλήθειες, νέες, επειδή ο κόσμος προόδεψε και η επιστήμη και οι άνθρωποι πήγανε στα άστρα …
Μόνο η Θρησκεία του Χριστού ενώνει και όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να έρθουνε σ’ αυτή. Έτσι θα γίνει ένωσις, όχι με το να πιστεύεις ότι όλοι είμαστε το ίδιο και ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο… προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες.

ΤΑ ΔΥΟ ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ορθοδοξία (Χριστός) και Οικουμενισμός (Αντίχριστος) (Μέρος β’)

ΘΕΜΑ: ΤΑ ΔΥΟ ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

«Λάβε την Παρακαταθήκη και φύλαξον ταύτην μέχρι της δευτέρας του Χριστού παρουσίας»

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Όπως γράψαμε στο Α΄ μέρος του εν λόγω άρθρου, ο αείμνηστος π. Αθανάσιος ολοκληρώνει την 102α ομιλία του πάνω στις κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου με τη φράση «Τα τελευταία μνημεία της ιστορίας». «Θα είναι – λέγει - η τελευταία πράξη της ιστορίας, (α) το μνημείο της πίστεως, η σφραγίδα του Θεού, ο Τίμιος Σταυρός και η Πίστις στον Τριαδικόν Θεόν, και (β) η σφραγίδα του Σατανά στον Αντίχριστο Πίστης, που θα είναι τα τελευταία μνημεία πίστεως και πειστηρίων»[1]

Αδελφοί, όλοι η πανσπερμία των αιρέσεων ομοιάζει με μία μακρά ιστορική πορεία προς προσκύνηση του Αντίχριστου όπου οι αρχηγοί της πλάνης θα παραδώσουν στα χέρια του τον εαυτό τους, κάθε εξουσία τους και μαζί κάθε πιστό οπαδό τους. Θα τον δείξουν με τις άκρες των δακτύλων τους και θα πουν: «Αυτός είναι ο Μεσσίας, ακολουθείστε τον!». Τον καιρό εκείνο, όπως διαβάζουμε, θα κινδυνεύσουν να πλανηθούν ακόμη και οι εκλεκτοί. Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει πως όταν η Γραφή λέγει «εκλεκτοί» δεν εννοεί τον Α ή τον Β Χριστιανό αλλά γενικά τους Χριστιανούς! Φυσικά όλοι οι αιρετικοί όλων των αιώνων ήταν κάποτε Χριστιανοί που όμως ως «εκκλησίες» ξεμάκρυναν από την Αλήθεια του Θεανθρώπου Ιησού.

Τοῦ Μ. Φωτίου πατριάρχου Κων/λεως Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Οικουμενισμός – συντελείται προδοσία

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν ἐπέτειο τῆς ἐκδημίας πρὸς Κύριον τοῦ ἱεροῦ Φωτίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (820-893 μ.Χ.).

Εἶπαν, ὅτι ἡ ἱστορία εἶνε μιὰ πινακοθήκη, στὴν ὁποία ὁ χρόνος ἀναρτᾷ ἑκάστοτε εἰ­κό­νες μεγάλων μορφῶν. Καὶ στὴν χριστιανικὴ ἱ­στο­ρία ὑ­πάρχουν μεγάλες μορφές, ποὺ συν­ετέλε­σαν στὴν ἐξάπλωσι καὶ ἑδραίωσι τῆς ἁγί­ας μας πίστεως. Μετὰ τὴν ἄχραν­τη εἰκό­να τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἄλ­λες μορφές. Ἀπὸ πλευρᾶς ἀγώνων γιὰ τὴν δι­ατήρησι τῆς πα­ρακαταθήκης τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγώνων νὰ κρα­τηθῇ ἁγνὸ τὸ εὐαγγέ­λιο, ξεχωρίζουν τρεῖς μορ­φές· πρῶτος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δεύτερος ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, καὶ τρίτος ὁ σημερινὸς ἅγιος.

«Το Τρελό Νερό», όπως θα γραφόταν σήμερα!

Βασισμένο στο «Τρελό νερό» του Φώτη Κόντογλου (Ευλογημένο Καταφύγιο)

Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος

Μια φορά, λέγει ο μύθος, σε μια χώρα, ζούσανε άνθρωποι έξυπνοι, δημιουργικοί, καλόκαρδοι και φιλότιμοι, αλλά ήτανε και πολύ ευκολόπιστοι στις υποσχέσεις των βασιλιάδων τους, γιατί τους έλεγαν «έξυπνα» ψέματα και τους έκλεβαν την εμπιστοσύνη. 

Μια μέρα, ξαφνικά και από το πρωί, κυκλοφόρησε μια είδηση από κάποιους, που ήτανε αστρολόγοι και μαζί με την αστρολογία τους, παρακολουθούσαν προσεκτικά τις κινήσεις των ανθρώπων του παλατιού και του βασιλιά. Είπαν, πως είδαν κάποια σημάδια στον ουρανό, πως θα βρέξει στον κόσμο ένα τρελό νερό και πως όποιος το πίνει αυτό το νερό, θα τρελαίνεται και θα χάσει τα λογικά του και δεν θα νιώθει πια τίποτα` μήτε τι είναι σωστό και τι ψεύτικο, μήτε τι είναι καλό και τι είναι κακό, μήτε τι είναι νόστιμο και τι είναι άνοστο, μήτε τι είναι δίκαιο και τι είναι άδικο.

Οι περί θεολογίας αναφορές του Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου

ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ

Ὁ μακαριστός πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκυ, πού εἶναι ὁ μέγιστος θεολόγος τοῦ (20οῦ) εἰκοστοῦ αἰῶνος μετά Χριστόν, εἶπε κάποτε τά ἑξῆς τρία:

«Πρῶτον: Σήμερα δέν ἔχουμε ἁπλῶς κρίση θεολογίας, ἀλλά πρωτίστως ἔχουμε κρίση πίστεως».

«Δεύτερον: Ἄν δέν ἀνέβω στό ἱερό βῆμα νά τελέσω τήν Θεία Λειτουργία, δέν ἀνεβαίνω στό καθηγητικό βῆμα, γιά νά διδάξω ἤ νά κηρύξω».

«Τρίτον: Πνευματικά εἴμαστε ὅλοι Ἕλληνες».

Τά τρία αὐτά ἀποφθέγματα εἶναι πατερικώτατα, ὀρθοδοξώτατα, ἑλληνικώτατα.

Λυκούργος Νάνης, Ποιον τιμήσατε Σεβασμιώτατοι;

Λυκούργος Νάνης, Ποιον τιμήσατε Σεβασμιώτατοι;

Τον "αφωνότερο ιχθύος και απραγότερο βατράχου", τον κρίμασιν οις οίδε Κύριος διαποιμαίνοντα το λαό της αρχιεπισκοπής Αθηνών και πρόεδρο των διοικητικων σωμάτων της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, τίμησε με το Χρυσό Σταυρό του αποστόλου Παύλου, τουτέστιν με την ανώτατη προβλεπόμενη διάκριση,η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας στη σημερινή της έκτακτη συνεδρία.

Βλέπετε, αφού πρώτα ασχολήθηκαν επισταμένως με όλα τα ζέοντα και ακανθώδη και τσουρουφλίζοντα τις ορθόδοξες χριστιανικές συνειδήσεις ζητήματα οι άγιοι συνοδικοί και αφού τα αντιμετώπισαν επιτυχώς αποφάσισαν να τιμήσουν τον… ρηξικέλευθο και πρωτοπόρο και δυναμικό εκκλησιαστικό αρχηγέτη...

Αυτόν που στο Κολυμπάρι παρέμεινε σταθερός στην απόφαση της Ιεραρχίας του Μαίου του 2016 αναφορικά με την εκκλησιαστική υπόσταση των αιρετικών "χριστιανών".

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης, Ἐμεῖς ὅμως ποὺ ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο ἔχουμε δυστυχῶς ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς χοχλακάδες. Κάποιος νὰ φωνάζη, κάποιοι νὰ κροτοῦν τὰ χέρια, κάποιοι νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ποῦν στὸν κόσμο «ξυπνᾶτε».

Αρχιμ. Γρηγόριος Καθηγούμενος Δοχειαρίου, Τι ταιριάζει σήμερα στον κλήρο

ΤΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΛΗΡΟ

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

Σὲ ὅλες τὶς θάλασσες τοῦ κόσμου ὑπάρχουν τὰ ἀκρογιάλια, ὑπάρχουν οἱ ἀκτές, ποὺ σκᾶν τὰ κύματα καὶ σηκώνονται βουνά, ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ περιοχὲς ποὺ τὶς ὀνομάζουμε χοχλακάδες, ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει ἄμμος καὶ μικρὸ χαλίκι, παρὰ μεγάλες χουχοῦλες, ποὺ στὶς φουρτοῦνες συγκρούονται μεταξύ τους καὶ βγάζουνε φωνὴ ὥσπερ ὑδάτων πολλῶν. Πολλὲς φορὲς στάθηκα σ᾽ αὐτοὺς τοὺς χοχλακάδες καὶ φοβήθηκα τοὺς κρότους τῆς θάλασσας, τὴν σύγκρουση τῶν πετρῶν μεταξύ τους. Δὲν σηκώνουν κύματα, ἀλλὰ πραγματικὰ σὰν νὰ βρίσκωνται μέσα σ᾽ ἕνα μεγάλο καζάνι καὶ κοχλάζουνε.

Ἀναλογίσθηκα αὐτὲς τὶς ἡμέρες πὼς αὐτὲς οἱ πέτρες ἔχουν φωνὴ καὶ μάλιστα δυνατή, τὶς τραβάει ἡ θάλασσα μέσα καὶ μᾶς τὶς ξαναφέρνει ἔξω, ἕως ὅτου οἱ χοχλοὶ αὐτοὶ γίνουν μικροί, γίνουν ἄμμος, γίνουν ὅρια τῆς μεγάλης θάλασσας μὲ τὴν ξηρά. Οἱ χοχλοὶ αὐτοὶ ἔχουν δυνατὲς φωνές. Τὸ τράβηγμα μέσα στὴν θάλασσα καὶ ἡ ἐπιστροφή τους στὴν γῆ μᾶς δίνουν τρομακτικοὺς κρότους. Αὐτοὺς τοὺς κρότους ἂν εἶχε ἡ Ἐκκλησία, ἴσως πολλοὺς θὰ δίδασκε, πολλοὺς θὰ κρατοῦσε στὶς ἀκρογιαλιές της. Δυστυχῶς, οἱ κρατοῦντες καὶ οἱ μὴ κρατοῦντες κληρικοὶ πιστεύουν ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουν χοχλακάδες, παρὰ μόνον ἀκρογιαλιές. Ἐμεῖς ὅμως ποὺ ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο ἔχουμε δυστυχῶς ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς χοχλακάδες. Κάποιος νὰ φωνάζη, κάποιοι νὰ κροτοῦν τὰ χέρια, κάποιοι νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ποῦν στὸν κόσμο «ξυπνᾶτε».

ΟΙ ΔΥΟ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ορθοδοξία (Χριστός) και Οικουμενισμός (Αντίχριστος)

ΘΕΜΑ: ΟΙ ΔΥΟ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

 

(ΜΕΡΟΣ Α΄)

«Διότι βάση αυτής της σφραγίδος θα με αναγνωρίσει ο Κύριος για να μπω στη Βασιλεία Του» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Ο αείμνηστος π. Αθανάσιος ολοκληρώνει την 102α ομιλία του πάνω στις κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου με την φράση «Τα τελευταία μνημεία της ιστορίας». «Θα είναι – λέγει - η τελευταία πράξη της ιστορίας, (α) το μνημείο της πίστεως, η σφραγίδα του Θεού, ο Τίμιος Σταυρός και η Πίστις στον Τριαδικόν Θεόν, και (β) η σφραγίδα του Σατανά στον Αντίχριστο Πίστης, που θα είναι τα τελευταία μνημεία πίστεως και πειστηρίων. Τα τελευταία μνημεία της ιστορίας» [1].

Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο π. Αθανάσιος ξεκαθαρίζει ότι η σφραγίδα του Θεού (ενν. η «σφραγίς του Χριστού») είναι σφραγίς Πίστεως και είναι μαζί ο τίμιος Σταυρός και η Πίστις στον Τριαδικόν Θεόν. Ο Σταυρός, θα μας πει, είναι «η άλλη όψη της σφραγίδας» και φυσικά όταν μιλάμε για ΣΤΑΥΡΟ εννοούμε την Ενανθρώπηση! «Ήλθες Κύριε κραυγάζοντες» (‘’Τάφῳ τριημερεύσας, ἀνέστησας ζωαρχικῇ ἐγέρσει,θανόντας τοὺς ἀπ' αἰῶνος, καὶ καταδίκης λυόμενοι, χαρμονικῶς ἠγάλλοντο· ἰδοὺ ἡ λύτρωσις,ἦλθες Κύριε κραυγάζοντες’’)…

Για να κατανοήσει το ακροατήριό του ευκολότερα και ακριβέστερα την υπόθεση της σφραγίδος ο ίδιος τους θέτει το θεμελιώδες ερώτημα: «Το Βάπτισμα τι είναι;». Και απαντά:«Μία σφραγίδα. Πώς γίνεται αυτή η σφραγίδα; Βάζω τον άνθρωπο μέσα στην κολυμβήθρα τρεις (3) φορές, κατάδυσης, ανάδυσης, και λέγω· Εις το όνομα του Πατρός… ‘’Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος’’. Τί έκανα εδώ; Έκανα μία σφραγίδα! Ποιά είναι αυτή η σφραγίδα; Έχει τον διπλό χαρακτήρα, του ονόματος του Θεού, ότι είναι Τριαδικός ο Θεός, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, και η άλλη όψη της σφραγίδος, ο Σταυρός. 

Θέλεις να δης το Χριστό;

Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου
2 Φεβρουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Θελεις να δης το Χριστο;

Τὴν πρώτη (1η) Ἰανουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίου Βασιλείου. Χθὲς πρώτη (1η) Φεβρουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίου Τρύφωνος. Καὶ σήμερα; Σήμε­ρα δὲν ἑορτάζει ἅγιος. Ἑορτάζει ὁ βασιλεὺς τῶν ἁγίων, ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας, ὁ Κύ­ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε δε­σποτικὴ ἑ­ορτή, ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς. Τί εἶνε ἡ Ὑπα­παντή; Μὲ ἁπλᾶ λόγια θὰ τὸ ἐξηγήσουμε.

* * *

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, δὲν ἦταν μόνο ἄνθρωπος, ἦταν καὶ Θεός. Καὶ ὡς Θεὸς δὲν ὑ­πάρχει στιγμὴ τοῦ χρόνου ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ. Ὑπάρχει πάν­το­τε. Εἶνε αὐτὸ ποὺ λέμε «νῦν καὶ ἀεί». Ἐμεῖς εἴ­μεθα στὸ «νῦν», τώρα, ἐνῷ ὁ Χριστὸς εἶνε καὶ στὸ «ἀεί», πάντοτε· «…νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ὡς Θε­ὸς λοιπὸν εἶνε αἰ­ώνιος, ὡς ἄν­θρωπος ὅ­μως, ποὺ ἐφόρεσε σάρκα, μπῆκε στὴν ἱστορία, στὸ χρόνο. Γεννήθηκε σὲ ὡρισμένο χρόνο καὶ τόπο, σὲ ἕνα μικρὸ χω­ριό. Γεννήθηκε σὰν ἕνα φτωχὸ νήπιο. Ἡ Mά­να του δὲν εἶχε ποῦ νὰ τὸν βάλῃ, καὶ τὸν ἔ­βαλε στὸ παχνὶ τῶν ζῴων. Γεννήθηκε σὲ μιὰ σπηλιά, σ᾿ ἕνα σταῦλο. Ποιός θὰ φανταζόταν, ὅτι τὸ νήπιο ἐκεῖνο εἶνε ὁ βασιλεὺς τοῦ κόσμου;