«Δια ταύτα νόσοι πόλεων και Εθνών…» (Μ. Βασίλειος – «Ότι ουκ εστιν αίτιος των κακών ο Θεός»)

 

«Δια ταύτα νόσοι πόλεων και Εθνών…»

(Μ. Βασίλειος – «Ότι ουκ εστιν αίτιος των κακών ο Θεός»)

 

Στον Μ. Βασίλειο, όπως και στους άλλους μεγάλους Πατέρες, Γρηγόριο Θεολόγο και Ιωάννη τον Χρυσόστομο, διακρίνουμε τεράστια ευρυμάθεια, Αγιοπνευματική οξυδέρκεια, θεολογική στοχαστική ρώμη και θάρρος, ορθόδοξη ποιμαντική ευθύνη και μαχητικό εκκλησιολογικό φρόνημα∙ όλα καρποί – χαρίσματα ασκητικού μόχθου και συνεπούς πνευματικής (εν Χριστώ) ζωής.

Τα ανεμοδαρμένα από την αμαρτία βάθη του παγκόσμιου εσωτερικού βίου, στήνουν εμπόδια στον βηματισμό του ανθρώπου προς τον αληθινό Τριαδικό Θεό.

Αυτή η παγκόσμια συνειδησιακή εσωτερική αποδιοργάνωση θα μπορούσε (αν ήθελε) να βρει τον αληθινό προορισμό, ως οργάνωση εσωτερικού εκκλησιαστικού βίου, μέσα στην Ορθοδοξία με τη βοήθεια της Γραφής και των Πατέρων. Τα κείμενα των Πατέρων δεν είναι θολά, σπασμωδικά ή μπερδεμένα όπως των οικουμενιστών.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ… ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟΣ

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ… 

ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟΣ

«Αν συμβή κάποτε να κυριευθούμε από ανυπόφορο πυρετό» (Ιερός Χρυσόστομος)

Αγαπητοί,

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συχνά πυκνά στις ομιλίες του αναφερόταν στο μυστήριο του θανάτου. «Αυτά» –λέγει- «ας τα σκεπτώμαστε και όταν είμαστε υγιείς, κι όταν είμαστε άρρωστοι και ας τα λέμε και  σε άλλους» [1].

Οι δύο αυτές σειρές ως άλλες οροσειρές, αρκούν για να οριοθετήσουν τα σκεπτόμενά μας, ώστε η γραφή μας να περιορισθεί στις αρρώστιες που αιώνες τώρα αιχμαλωτίζουν αλλά και θερίζουν μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους ή αλλιώς μαθητές και καθηγητές, επιφανείς πολιτικούς και αφανής πολίτες, άρχοντες και αρχόμενους, κληρικούς και λαϊκούς, ιατρούς και νοσηλευτές.

Χωρίς να αγνοούμαι ότι «ο θάνατος εισώρμησεν εις τον κόσμον ως καρπός της αμαρτίας», ότι «από την ώραν που ήλθαμεν εις τον κόσμον είμεθα μελλοθάνατοι!» Και κάτι ακόμη∙ «ενώ ο θάνατος έρχεται μίαν φοράν εις την ζωή μας, ημείς τον φοβούμεθα κάθε ημέραν.»[2], ας σκεφτούμε εκείνες τις περιπτώσεις όπου κυριευθήκαμε από ανυπόφορο πυρετό αλλά και όλους εκείνους, που μας υπόσχονταν να τον θεραπεύσουν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο!